کد مطلب:31660 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

لطفاً معناي گناه را توضيح دهيد و بگوييد، آيا همة گناهان، سبب جهنمي شدن انسان ميشوند؟

گناه به عملي گفته ميشود كه به قصد مخالفت پروردگار متعال انجام شود; يعني انسان كاري را كه خداوند، او را از آن برحذر داشته، انجام دهد و يا كاري را كه از او خواسته است، ترك كند.

گناه در قرآن مجيد با واژه هايي هم چون اثم، سيئه، خطيئه، عصيان، اعتدأ، و غير اينها بيان شده است: يَسْ ئ‹َلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَآ إِثْمٌ كَبِيرٌ... ;(بقره،219) دربارة شراب و قمار از تو ميپرسند بگو در آنها گناه و زيان بزرگي است. ; وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُو وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُو يُدْخِلْهُ نَارًا خَـَـلِدًا فِيهَا وَلَهُو عَذَابٌ مُّهِينٌ ;(نسأ،14) و آن كس كه نافرماني خدا و پيامبرش را كند و از مرزهاي او تجاوز نمايد، او را در آتش وارد ميكند كه جاودانه در آن خواهد ماند. ; بَلَيَ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحَـَطَتْ بِهِي خَطِيَّ ئ‹َتُهُو فَأُوْلَغكَ أَصْحَـَبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَـَـلِدُونَ ;(بقره،81) آري كساني كه مرتكب گناه شوند و آثار گناه سراسر وجودشان را بپوشاند، آنها اهل آتشند. بر اساس آيات قرآن و روايات امامان معصوم، گناه باعث ميشود كه انسان استحقاق جهنّم را پيدا كند و روز قيامت براي عذاب آن گناه به جهنّم برود، مگردر چند صورت:

1. كارهاي خوبي كرده باشد كه سبب از بين رفتن آثار آن گناه شده باشد: وَ أَقِمِ الصَّلَوَةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَ زُلَفًا مِّنَ الَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَـَتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّ ئ‹َاتِ...;(هود،114) در دو طرف روز، و اوايل شب، نماز را بر پا دار، چرا كه حسنات، سيئات را از بين ميبرند.

2. توبه كند: وَالَّذِينَ عَمِلُواْ السَّيِّ ئ‹َاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا وَءَامَنُوَّاْ إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ;(اعراف،153) و آنها كه گناه كردند، و بعد از آن توبه نمودند و ايمان آوردند ]اميد عفو او را دارند، زيرا[ پروردگار تو، در پي اين كار، آمرزنده و مهربان است.

3. به گونهاي عفو الهي شامل او شود: وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَـَوَ َتِ وَمَا فِي الاْ ئَرْضِ يَغْفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ;(آل عمران،129) و آن چه در آسمانها و زمين است، از آن خداست، هر كس را بخواهد ]و شايسته بداند[ ميبخشد، و هر كس را بخواهد مجازات ميكند.

اما با اين كه همة گناهان سبب رفتن انسان به جهنم ميشوند، ولي هر گناهي با گناه ديگر ـ هم از نظر نوع عذاب و هم از نظر شدّت و زمان آن ـ فرق دارد; مانند آن كه يكي از مجازاتهاي بردن آبروي مؤمن، آويزان شدن از درخت زقّوم است كه درختي در قعر جهنم ميباشد.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 8، ص 167 ـ 168، نشر وفأ، بيروت.)

و يا اين كه يكي از مجازاتهاي جباران و گردنكشان، نوشاندن صديد ـ از آشاميدنيهاي جهنّم ميباشد كه از چرك و خون متعفن و بدبو تشكيل شده است ـ به آنان است: ... وَ خَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ; # مِّن وَرَآغهِي جَهَنَّمُ وَيُسْقَيَ مِن مَّآءٍ صَدِيدٍ ;(ابراهيم،16) و ]سرانجام[ هر گردنكش منحرفي نوميد و نابود شد، به دنبال او جهنّم خواهد بود; و از آب بدبوي متعفنّي نوشانده ميشود.

همچنين برخي گناهان موجب ميشود كه انسان براي ابد در آتش بماند، مانند كفر ورزيدن به خداوند متعال;(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 27، ص 81، نشر دار الكتاب الاسلاميه.) به همين جهت كه آثار گناهان با هم فرق دارد، آنها را به صغيره و كبيره تقسيم كردهاند.